Ik groeide op met twee broertjes en mijn ouders in Hoogezand. We hadden een hele fijne jeugd. We woonden in een wijk met veel kinderen, zaten alle drie op voetbal, mijn ouders werkten allebei en er was jarenlang niets aan de hand.
Totdat ik 10 jaar was. Mijn moeder was verliefd geworden. Op een vrouw uit de straat. Ik wist tot die tijd niet eens dat dat kon, twee vrouwen die verliefd waren. Ze hadden ook vrij snel besloten om samen te gaan wonen in het huis van die vrouw. Verderop in de straat dus. Mijn vader bleef achter en ik en mijn broertjes waren om en om bij mijn moeder en vader.
Mijn vader deed in het begin of het prima met hem ging. Hij kwam ook bij mijn moeder over de vloer en er was eigenlijk geen ruzie.
Dat veranderde toen hij zijn baan kwijtraakte. Ik heb veel later van mijn broertje gehoord dat hij toen al vrij veel dronk en dat drinken de reden was dat hij ontslagen werd. Vanaf dat moment veranderde hij van de lieve en vrolijke man die ik kende in een boze man die totaal geen vader meer was.
Hij zat hele dagen binnen te roken en te computeren. Hij kwam niet meer bij mijn moeder over de vloer. Hij gaf haar de schuld van het verpesten van zijn leven en wilde niks meer met haar te maken hebben.
Mijn moeder probeerde om met hem te praten, maar hij weigerde. Uiteindelijk kwam de leraar van mijn jongste broertje om te bemiddelen. Mijn moeder had hem om hulp gevraagd en mijn vader werd woedend: vreemden wilde hij niet over de vloer hebben.
Mijn broertjes en ik gingen definitief bij mijn moeder wonen toen ik 15 was. Ik weet niet precies hoe het gegaan is maar mijn vader is op straat beland. Er waren wel mensen die mijn moeder en hem en ons probeerden te helpen, maar hij weigerde steeds met iemand te praten. En dat vind ik heel moeilijk. Want ik begrijp heel goed dat hij heel verdrietig was toen mijn moeder wegging. Maar het voelt net alsof ik en mijn broertjes helemaal niet belangrijk voor hem waren. Hij heeft zijn hele leven naar de kloten geholpen omdat hij zich niet wilde laten helpen. Omdat hij niet met vreemden wilde praten. Ik hoop dat hij ooit iemand tegenkomt naar wie hij wel wil luisteren en dat hij hulp accepteert van alle mensen die hem graag willen helpen. En ik hoop dat we elkaar ooit weer zien.