Storytellers Senior
Steeds vaker melden zich bij ons Storytellers die hun ervaring willen delen zodat jongeren en hulpverleners daar iets van kunnen leren. Regelmatig zijn het geen jongeren, maar 30plussers. Omdat het mooie verhalen zijn waar veel uit te leren valt, willen we die een plek geven en lanceren we vandaag Storytellers senior.
Opgroeien in Malburgen
Toen ik opgroeide in de wijk Malburgen, stond het bekend als een van de grootste aandachtswijken van Nederland. We brachten onze dagen nutteloos door en zorgden voor overlast in de wijk. Ik leefde in een negatieve cirkel.
Vakkennis is in de jeugdzorg niet het belangrijkste...
Ik was 11 jaar. Ik zat in de klas. Zoals zo vaak staarde ik naar buiten. De les trok traag aan me voorbij. Vanuit een ooghoek zag ik meneer Hove in de gang, de afdelingscoördinator. We zagen hem niet vaak, alleen als er iets bijzonders was. Als hij je kwam halen betekende dat meestal niet veel goeds. Hij stopte bij ons lokaal. Hand op de klink, deur open. Zijn ogen gleden door de klas. De klas wachtte af. Wie nu? ‘Friso, loop je even mee?’
Geniet van het leven want het duurt maar even
Dit keer een gedicht. De titel: ‘geniet van het leven want het duurt maar even’. Dat is helemaal waar, maar soms zijn er momenten dat we door omstandigheden dit even niet zien.
Mooie herinneringen
De meeste herinneringen uit mijn jeugd zijn allesbehalve prettig. Toch heb ik ook fijne herinneringen.
En daar sta je dan in je eentje, niemand meer om je heen
Mijn eerste herinneringen beginnen als ik ongeveer 3 jaar oud ben. Mijn vader-dader was een boze man. Altijd deed ik wel iets niet goed (geen idee wat dan). Altijd had hij wel een reden om boos op me te zijn. Tot het avond werd en hij naar mijn kamertje kwam.
Van slachtoffer naar hulpverlener - Team Kim en de kracht van ervaringsverhalen
‘Het is niet jouw schuld.’ Die ene zin van een maatschappelijk werker was voor Kim van Laar (34) van grote betekenis. Ze kon nu na het misbruik ‘pijn de ruimte geven’. Nu doet Kim met lotgenoten haar verhaal om anderen te helpen.
Van de goot naar geluk
Wat begon met een jointje op straat met vrienden, eindigde voor Jeroen Mouthaan (42) wederom op straat, maar dan met heroïne. Inmiddels is hij ruim drie jaar clean, werkt hij als ervaringsdeskundige en durft hij te zeggen dat hij gelukkig is. Al is hij er nog niet altijd aan gewend. ‘Er zijn nu mensen die er voor me zijn, gewoon omdat ze mij een aardige gozer vinden! Waanzinnig vind ik dat.’
Van de kaart geveegd
Een minderwaardigheidscomplex en faalangst, ongekend hoog! Elke keer gaan de gedachten weer door me heen dat ik het niet kan of dat ik stom ben. Ik ben een loser! Als ik tussen mensen loop dan denk ik dat niemand me mag en me uitlachen of naschreeuwen. Hetzelfde als wat vroeger ook is gebeurd op school.