-
Lees meer
Gewone mensen
Arm. Ik dacht altijd dat dat hele rare mensen waren. Dat het mensen waren die dakloos waren met vieze kleren en zonder tanden. Maar ineens waren wij het.
-
Lees meer
Als ik kinderen krijg, staan ze altijd op nummer 1
Mijn moeder kon gewoon niet alleen zijn. Ik snapte vroeger nooit waarom ze mij niet lief genoeg vond en waarom ze altijd een nieuwe vriend zocht. Nu denk ik dat ze altijd al eenzaam geweest is. Als ik kinderen krijg, staan ze altijd op nummer 1.
-
Lees meer
Ik heb geen vader meer
Vroeger was mijn vader een hele vrolijke en lieve man. Toen ik een jaar of 3 was waren we twee handen op een buik. Hij speelde en knuffelde altijd met me. Daarom vind ik het ook zo erg dat ik hem helemaal niet meer zie. Ik heb geen vader meer.
-
Lees meer
Opgroeien in Malburgen
Toen ik opgroeide in de wijk Malburgen, stond het bekend als een van de grootste aandachtswijken van Nederland. We brachten onze dagen nutteloos door en zorgden voor overlast in de wijk. Ik leefde in een negatieve cirkel.
-
Lees meer
Vakkennis is in de jeugdzorg niet het belangrijkste...
Ik was 11 jaar. Ik zat in de klas. Zoals zo vaak staarde ik naar buiten. De les trok traag aan me voorbij. Vanuit een ooghoek zag ik meneer Hove in de gang, de afdelingscoördinator. We zagen hem niet vaak, alleen als er iets bijzonders was. Als hij je kwam halen betekende dat meestal niet veel goeds. Hij stopte bij ons lokaal. Hand op de klink, deur open. Zijn ogen gleden door de klas. De klas wachtte af. Wie nu? ‘Friso, loop je even mee?’
-
Lees meer
Geniet van het leven want het duurt maar even
Dit keer een gedicht. De titel: ‘geniet van het leven want het duurt maar even’. Dat is helemaal waar, maar soms zijn er momenten dat we door omstandigheden dit even niet zien.
-
Lees meer
Ik hoor stemmen........ So What?
Ja ik hoor stemmen, soms wel een paar tegelijk. Voor het eerst durfde ik er in een groep over te praten. Ik ben al een tijdje ambassadeur bij Samen Sterk zonder Stigma en pas gisteren merkte ik dat ik mij zelf nog stigmatiseerde
-
Lees meer
Mooie herinneringen
De meeste herinneringen uit mijn jeugd zijn allesbehalve prettig. Toch heb ik ook fijne herinneringen.
-
Lees meer
Mandy
Pas op mijn 18e kwam ik iemand tegen die door mijn buitenkant heenprikte. Hans was een leraar op de school was ik toen geplaatst werd. Ik zou het weer eens proberen en er was me vertelt dat het mijn laatste kans was. Hans liet zich niet gek maken door mijn gedrag. Hij had toevallig iets gezien wat ik had getekend en zei me dat ik talent had. Het was het eerste positieve dat ik in jaren over mezelf had gehoord.