In oktober 2004 werd ik voor het eerst depressief. Ik was toen bijna 15. Het ging slechter op school en na een tijdje bleef ik thuis. Ik begon steeds depressiever te worden en werd ook psychotisch. Ik begon met mijn knokkels tegen deuren en muren te slaan en later te snijden.
Begin januari werd ik opgenomen om me in te stellen op medicijnen. Dat was voor mij een hel. Ik was net 15 geworden en voelde me heel erg alleen. Ik smeekte mijn ouders steeds weer of ik naar huis mocht. Begin maart mocht ik dan ook eindelijk naar huis, omdat ik goede medicijnen had. Toen is bij mij de diagnose manisch-depressieve stoornis gesteld.
Ik heb psychotherapie gevolgd (ben nu tijdelijk gestopt omdat het momenteel heel goed met me gaat) en ga nog elke 3 maanden naar mijn psychiater. In 2007 heb ik na 6 jaar middelbare school mijn havo-diploma gehaald met met vlag en wimpel. Daarna ben ik begonnen met Sociaal Pedagogisch Hulpverlener, maar ik was vrij depressief toen ik eraan begon en dat is helaas niet gelukt. Ik heb een jaar thuisgezeten en wat vrijwilligerswerk gedaan en ik ben overgestapt op Lithium.
Dit jaar ben ik begonnen met Sociaal Agogisch Werk en daar heb ik onderhand mijn draai gevonden. Sommige dingen zijn voor mij erg makkelijk maar ik heb een leuke en begripvolle klas en dat maakt een boel goed. Daar ben ik superblij mee. Het gaat nu weer goed met me en ik ben druk bezig met school.