Het pesten begon ongeveer in groep 3. Ik werd heel soms op de kleuterschool gepest omdat ik nog geen Nederlands kon spreken maar had ook gelukkig genoeg vriendinnen toen. Vanaf groep 3 kwam uit dat ik dyscalculie had en kreeg ik apart rekenwerk. Dat vonden klasgenoten van me niet eerlijk en kreeg ik dat.
Het was een drukke rotklas en de moeders waren vreselijk. Ze liepen zelfs over mij te roddelen en riepen tegen mijn moeder dat ik autisme zou hebben. Ik ben hooggevoelig (hss) dat is heel wat anders dan autisme! M’n moeder kreeg ze daarmee wel stil.
In groep 4 besloten ze een lerares in te zetten die 40 jaar ervaring had met lesgeven. Van basisschool kinderen tot hbo. Zelfs zij kon mijn klas niet aan! Ieder jaar was hetzelfde liedje. M’n leraren zeiden dat de klas lastig was. Maar de moeders waren ervan overtuigd dat hun kindjes engeltjes waren en zij deden niet aan pesten hoor!! Yeah right. Dat hielp dus niks. Gelukkig had ik ondanks de pesterijen een veilige thuis basis en kon altijd spelen met de buurtkinderen. En had een grote broer die voor me opkwam als een jongen me pestte. Daarom waren de pestkoppen vooral meiden.
Ik kreeg vanaf groep 6 een goede vriendin en kon het pesten iets beter aan dacht ik. Vanaf groep 8 veranderde ik in een kwade meid die m’n pestkoppen terug ging schelden en iets meer voor mezelf opkwam. Maar dan was het altijd mijn schuld en ik zeikte veel. Maar had een juf die m’n groep wel goed aankon en iedereen erop aansprak. Het pesten werd minder maar het ging nog wel door. Ik ging daarna naar een andere middelbare school, maar door het pesten was ik een dodelijk verlegen meisje geworden. Ik kon nauwelijks contact maken met m’n klas.
Echt gepest werd ik niet maar ik hoorde er niet bij. Er was nog een jongen die er niet bij hoorde maar die werd wel gepest. M’n ouders en broer hadden me geholpen en ik had een cursus gevolgd op school. Toen kon ik met 1 meisje contact maken en m’n mentrix hielp me daarbij. Dat meisje werd uiteindelijk een vriendin van me en zo kreeg ik meer contact met de klas en begon er meer bij te horen. Halverwege het jaar kwam er een nieuw meisje in de klas en daar raakte ik ook bevriend mee.
Het tweede jaar was okay maar de laatste 2 jaren gingen op m’n Burn-out na wel goed. Alleen werd een vriendin van me gepest in het derde jaar en ik kon er niet goed voor haar zijn vanwege m’n Burn-out. Er werd wel beweerd dat ik anorexia zou hebben. Omdat de meiden jaloers waren op m’n figuur.
Soms zochten ze redenen om me af te zeiken maar ik wist dat dat wat over hun zei, niet over mij. Nu kan ik vol trots zeggen dat het goed met me gaat. Heb goede therapie gehad en zie m’n oude pestkoppen soms nog. Maar ik ben niet bang voor ze en praat normaal tegen ze. Ik denk niet dat ze door hebben wat ze vroeger hadden gedaan maar dat wil ik achter me laten. Heb zelfs een paar meiden van de middelbare gesproken en dat ging gewoon goed. Ben een zelfverzekerde meid van 21 en kan goed omgaan met tegenslag en ben mentaal ijzersterk. En daar ben ik wel trots op!
Ben zelfs vorig jaar voor iemand opgekomen in m’n klas die gepest werd. Dat voelde heel goed!