Ik ben nu 16 en ben op mijn 15e uit de kast gekomen voor vrienden en mijn ouders. Ik heb al sinds mijn 12e gevoelens voor jongens. Ik accepteerde het direct ( hier bedoel ik mee dat anderen zich in het begin niet accepteerde ) maar was nog niet klaar om het te vertellen. Ik ben al een aantal keer verliefd geweest op jongens.
Ik heb 3 jaar lang het voor me gehouden dat ik bi was, omdat ik jarenlang in klassen heb gezeten waar bi- en homoseksualiteit niet geaccepteerd werd. Ik was bang dat ik mijn vrienden kwijt zou raken dus hield ik het voor me tot ik 15 was.
Ik begon toen met het bezoeken van sites over mensen en hun coming-out en op internet heb ik veel filmpjes gekeken. Ik werd daardoor zelfverzekerder. Ik zou het voor het eerst aan iemand vertellen en dat was een vriendin van me. Ik wist dat ze het goed zou opvatten en dat deed ze ook. Daarna heb ik het aan een andere vriendin verteld en aan mijn nichtje en al hun reacties waren goed. En toen waren mijn ouders aan de beurt.
Een maand later heb ik het mijn ouders verteld en dat ging als volgt:
Ze zouden mijn zusje wegbrengen naar ballet. Ik was klaar om ze het te vertellen. Toen ik het mijn moeder wilde vertellen lukte het niet. Het kwam niet door uit mijn mond. Ik heb gewacht totdat ze weg zouden gaan, dan zou ik ze een bericht sturen. Toen ze weg waren heb ik er even goed over nagedacht en heb ze een bericht gestuurd. Mijn ouders namen het heel goed op en mijn moeder was wel blij dat ik niet zo gay doe ( daar bedoel ik mee dat je echt aan iemand kan zien dat hij homo is ) en daar moest ik wel om lachen.
Ik heb het nog niet aan mijn familie verteld omdat ik dat niet nodig vind. Als ze me het vragen zeg ik wel dat ik bi ben.
Dit was mijn verhaal. Bedankt voor het lezen en voor de mensen die nog out moeten komen VEEL succes en ik heb een tip: Maak er geen big deal van. Je gaat zien dat wanneer je het vertelt hebt, er een last van je schouders valt.