Toen ik 12 jaar was gingen mijn ouders scheiden. Ik ging samen met mijn zusje bij mijn vader wonen. In het begin had ik nog helemaal niet door hoe slecht het eigenlijk allemaal ging met de financiën. Mijn moeder was namelijk degene die het geld verdiende en mijn vader zorgde altijd voor ons. Dus toen was opeens al het geld weg.
Mijn vader werkt in de kinderopvang, maar dat deed hij niet elke dag. Toen moest hij dus opeens fulltime gaan werken, dit is erg lastig omdat je maar net kinderen moet vinden die elke dag moeten komen. Toen met al die pedofielen in de kinderopvang ging het nog slechter met mijn vaders bedrijf.
Mijn ouders hadden ook een gezamenlijke pinpas die mijn moeder dus nog gebruikte nadat ze waren gescheiden, voor allerlei persoonlijke dingen. Mijn vader wist dit eerst niet en toen heeft mijn moeder eigenlijk al het geld van die rekening op gemaakt. Toen mijn vader erachter kwam heeft hij deze rekening meteen geblokkeerd.
In het begin kreeg mijn vader ook nog geen geld van mijn moeder om ons eten te kunnen betalen, wat dus wel zou moeten. Zo ging al het geld langzaam weg. En uiteindelijk konden we geen kleren meer kopen. Ik en mijn zusje doen al jaren met dezelfde kleren. Wat nu vervelend is omdat de mode zo snel gaat tegenwoordig. En veel kleren zijn ook veel te klein. Ik was gelukkig snel uitgegroeid, maar mijn zusje niet. En als ik dan een te klein shirt had, kon ik altijd een vest of trui van mijn vriendinnen lenen.
Uiteindelijk kreeg mijn vader dan een beetje geld per maand van mijn moeder om voor ons eten te kunnen kopen. Maar dit was lang niet genoeg. Toen wilde mijn moeder ook per se dat het huis verkocht werd en dat zij haar deel van dat geld dan zou krijgen, maar dit hebben we door middel van een mediator kunnen voorkomen.
Toen op een dag stonden we in de Jumbo onze boodschappen af te rekenen en was mijn vaders limiet bereikt op alle drie zijn pasjes. Mijn vader had drie bankrekeningen, een voor zijn bedrijf en twee voor zichzelf. Maar hij stond op alle drie al 2000 euro in de min, dus 6000 bij elkaar en toen konden we een week niet eten.
We hebben nu wel vaker dat we dus een week alleen maar crackers kunnen eten.
En op een keer wilde mijn zusje een naaimachine voor haar verjaardag, toen heeft mijn vader daar maanden voor gespaard en kreeg ze zo ongeveer de goedkoopste die er bestond. Maar ze was er erg blij mee. Dit leer je dus ook als je weinig tot geen geld hebt, het waarderen van de kleine dingen.
We hebben op internet gezocht of we ergens een cursus voor naaien konden vinden, daar hebben we toen voor gespaard en nu kunnen we onze eigen kleren maken. Als ik ga winkelen met mijn zusje gaan we eigenlijk alleen maar naar de kleren kijken voor inspiratie. En het is dus heel handig als je eigen kleding kan maken, want zo ga je toch nog met de mode mee. En het is natuurlijk niet van een duur merk, maar dat maakt niet uit, je bent al blij dat je er niet bijloopt als een zwerver in te kleine kleding.
En het is ook gewoon heel leuk om iets te hebben waar je mee bezig kan zijn, als ik kleren maak vergeet ik alles en ga ik er echt voor om een mooi iets te maken. Dit is heel fijn omdat je al zo weinig hebt om je aan vast te houden. Want vanwege geldgebrek zullen ik en mijn zusje nooit echt mee kunnen doen aan sporten of andere clubs.
Maar je leert er mee omgaan en dan zal je alle kleine dingen gaan waarderen.